பெற்றோருக்கு சுய பரிசோதனை

(இந்தப் பதிவு பரஞ்சோதிக்கு சமர்ப்பணம் - காரணம் தெரியும்தானே!)

ஒவ்வொரு சமுதாயத்துக்கும் தனிப்பட்ட குண நலன்களுண்டு. அந்த குணங்களில் மாற்றம் ஏற்படுத்துவெதன்பது சில வாரங்களிலொ அல்லது மாதங்களிலொ நடத்திவிடக் கூடியதல்ல. இந்த மாற்றங்களை அடுத்த தலைமுறையில்தான் ஏற்படுத்த முடியும். இத்தகைய மறுமலர்ச்சியில் பெரும்பங்கு வகிப்பவர்கள் பெற்றொர்களும் ஆசிரியர்களுமே. ஆனால் இந்த முக்கியத்துவத்தை அவர்களும் சரி, சமூகமும் சரி உணராமலிருப்பதுதான் துரதிர்ஷ்டம்.

மகிழ்ச்சியான மனிதன்தான் மகிழ்ச்சியான சமூகத்தை உருவாக்க முடியும். வாழ்க்கையின் 10 வயதுக்குள் நடக்கும் சம்பவங்கள்தான் வாழ்க்கை குறித்த நம் கண்ணோட்டத்தை நிர்ணயிக்கின்றன என்கிறார்கள் நிபுணர்கள். இந்தக் காலகட்டத்தில் குழந்தைகளுக்கு நல்ல அனுபவங்களை ஏற்படுத்திக் கொடுக்கும் மிகப் பெரிய பொறுப்பு பெற்றோர்களுக்கு இருக்கிறது.

தனக்கென்று ஒரு பெர்சனாலிடியை 2 வயதிலேயெ குழந்தைகள் உருவாக்கிக் கொள்ள ஆரம்பிக்கிறார்கள். இந்த வயதில் இவர்களது ரோல் மாடல்களாக இருப்பது பெற்றோர்களே. பெற்றோரது பழக்க வழக்கங்களும் குண நலன்களும் குழந்தையின் குணநலன்களைச் செதுக்குவதில் மிகப்பெரிய பங்கு வகிக்கின்றன என்பதில் சிறிதும் ஐயமில்லை. நீங்கள் ஒரு தந்தையாக, தாயாக இந்தப் பொறுப்பை உணர்ந்து செயல்படுகிறீர்களா என்று சுய பரிசோதனை செய்து கொள்ள கீழ்க்கண்ட கேள்விகள் உதவும்:

1. நான் என் குழந்தைகளை மதிக்கிறேனா?

2. என் குழந்தைகளைப் பற்றி அவர்களிடம் நான் என்ன கூறுகிறேன்?

3. குற்ற உணர்வை அவர்களிடம் தூண்டுவதன் மூலம் நான் விரும்பும் செயலை அவர்களைச் செய்ய வைக்கிறேனா?

4. குழந்தைகளை நான் நடத்தும் விதத்தில் என் குற்ற உணர்வின் உந்துதல் இருக்கிறதா?

5. என் பெற்றோர்கள் எனக்கிழைத்த தவறுகளை நான் என் குழந்தைகளுக்குச் செய்கிறேனா?

6. என்னுடைய தேவைக்காக குழந்தைகளை என் மேல் சார்ந்திருக்கும்படி ஊக்குவிக்கிறேனா?

7. என் குழந்தைகளை அதீத பாதுகாப்புணர்வோடு நடத்துகிறேனா?

8. என் குழந்தைகளுக்குத் தேவையான பங்களிப்பை அவர்களுக்கு நான் அளிக்கிறேனா?

9. என் குழந்தைகளின் நல்ல குணங்களில் அதிகம் கவனம் செலுத்துகிறேனா அல்லது தீய குணங்களிலா?

10. என் குழந்தைகளிடம் வன்மம் பாராட்டுகிறேனா?

11. என்னால் என் குழந்தைகளின்டம் 'நான் தவறு செய்துவிட்டேன். மன்னித்துவிடுங்கள்' என்று சொல்ல முடிகிறதா?

12 என் உடல் வலுவை குழந்தைகளிடம் காட்டுகிறேனா?

13. என் குழந்தைகளுக்குத் தங்களைப் பார்த்து சிரித்துக் கொள்ளும் பக்குவத்தைக் கற்றுக் கொடுக்கிறேனா? (எ.கா: கீழே விழுந்ததற்கு அடுத்தவர்கள் சிரிப்பார்களே என்று கவலைப்பட்டு அழுவதைவிட தன் கவனக் குறைவைக் குறித்து சிரித்துக் கொள்வது மேலல்லவா?)

14. சரியோ தவறோ அவர்களுக்கென்று உணர்வுகள் இருப்பது தவறல்ல என்பதை என் குழந்தைகளுக்குக் கற்றுத் தருகிறேனா?

15. எனக்கு ஒரு காரியத்தில் என் குழந்தைகள் உதவும்போது அவர்களால் அந்தக் காரியம் முடிய தாமதம் ஆனாலும் கூட, வேலை நல்லவிதத்தில் நடக்கா விட்டாலும் கூட அவர்களை மேலும் உதவும்படி ஊக்குவிக்கிறேனா?

16. எனக்கு என் குழந்தைகள் முக்கியம் என்பதை அவர்கள் உணரும் வண்ணம் நடந்து கொள்கிறேனா?

17. என் குழந்தைகளுக்கு நான் செவிசாய்க்கிறேனா?

18. என் குழந்தைகளுக்கு வாழ்க்கையில் எவ்வளாவு சாய்ஸ் தரமுடியுமோ அவ்வளவு தருகிறேனா?

19. என் குழந்தைகள் எனக்கு ஏமாற்றமளித்தால் என் அன்பையும் அங்கீகாரத்தையும் அவர்கள் இழந்துவிடுவார்களா?

20. என் குழந்தைகளின் வரம்புக்குட்பட்ட சுதந்திரத்தைத் தெளிவாக வரையறுத்திருக்கிறேனா?

21 என் குழந்தைகள் அன் அதிகாரத்தை எதிர்ப்பதில் தவறில்லை என்பதை மனதில் கொண்டிருக்கின்றேனா?

22. என் குழந்தைகள் அழுது அடம்பிடிக்கும் போது அதனை நிறுத்த அவர்களுக்குத் தேவையானதைக் கொடுத்துவிடுகிறேனா?

23. என் குழந்தைகள் என்னை விமரிசிக்கும்போது அதிலுள்ள நியாயத்தைப் பார்க்கத் தவறுகிறேனா?

24. குழந்தைகள் முன் அடாவடியாக நடந்துகொள்கிறேனா?

25. குழந்தைகளின் முன் புறம் பேசுகிறேனா?

26. என் குழந்தைகளுக்குப் போதிப்பதை நான் கடைப்பிடிக்கிறேனா?

27. என் விருப்பத்தை என் குழந்தைகளின் மேல் திணிக்க முயல்கிறானா?

28. குழந்தைகளிடம் சமூக அக்கறையை விதைக்கிறேனா?

29. ஒழுங்குபடுத்துவதற்கும் தண்டிப்பதற்குள்ள வேறுபாட்டை உணர்ந்திருக்கிறேனா?

30. என் குழந்தைகள் மேல் நான் கொண்டிருக்கும் எதிர்பார்ப்புகள் நியாயமானவையா?

பி.கு: 1-21கேள்விகள் டாக்டர் எட் விம்பர்லி அவர்களின் புத்தகத்திலிருந்து. ஏனைய கேள்விகள் நிலவிலிருந்து.