நாட்டுப்பற்று என்பது ஒரு மாயைதானோ?

அமீர்கானின் என்.டி.டி.வி நேர்முகம் எனக்குள் இருந்த சில கேள்விகளை உசுப்பிவிட்டுவிட்டது. சில வருடங்களுக்கு முன் நண்பர் ஒருவர் குடியேறல் விஷயமாய் பேசிக்கொண்டிருந்த போது, 'உலகமே ஒரு கிராமம் போல சுருங்கிவிட்ட பிறகு எந்த நாட்டின் குடிமகனாய் இருக்கிறோம் என்பதெல்லாம் ஒரு பொருட்டே இல்லை. பாஸ்போர்ட், விசா எல்லாம் வெறும் காகிதம், அவ்வளவுதான்.நாட்டுப் பற்று என்பதெல்லாம் விரைவில் போய்விடும் ' என்றார். சிந்தனையைத் தூண்டியது அவர் கருத்து.

பின்பு 'இந்தியர்களை இணைப்பது எது?' என்ற கேள்வி ஒரு மேலை நாட்டுக்காரரால் எழுப்பப்பட, மீண்டும் அந்த சிந்தனை வலுப்பெற்றது. இந்தி தெரியாத தமிழர் ஒருவர் வட இந்தியாவை விட அமெரிக்கா ஒன்றும் தனக்கு அன்னியமாய்த் தெரியவில்லை என்று நேர்மையாகச் சொன்னபோது அது எனக்கு நியாயமாகத்தான் பட்டது.

இங்கிலாந்தில் 30 ஆண்டுகளாக வசிக்கும் நண்பர் ஒருவர் தன் வாழ்க்கையின் பெரும்பகுதியை இங்குதான் கழித்திருப்பதால் தன் தாய்நாட்டையும் இங்கிலாந்தையும் ஒரே போல்தான் பார்க்கமுடிகிறதென்றார். எனக்கு அதில் தவறொன்றும் இருப்பதாகப்படவில்லை.

அப்படியானால் நாட்டுப் பற்றென்பது என்ன? பிறந்த நாட்டின் மீது வைத்திருக்கும் அன்பா? இல்லை வசிக்கிற நாட்டின் மேல் வைத்திருக்கும் பாசமா?

ஒரு வெள்ளத்தில் நல்லவனான சீனன் ஒருவனும் கெட்டவனான இந்தியன் ஒருவனும் அடித்துச் செல்லப்படும்போது நமக்கு ஒருவரை மற்றும் காப்பாற்றுகிற வல்லமை இருந்தால் யாரைக் காப்பாற்றுவோம்?

'நாடு என்பது மனிதனாக ஏற்படுத்திக் கொண்ட பிரிவினை. ஆன்மீகவாதிக்கு எல்லா நாடும் எல்லா மக்களும் சமம்தான்' என்பது போல் நாட்டுப்பற்று என்பது ஒரு மாயைதானோ?

பி.கு: படித்தலும் பகிர்தலும் சிந்தையை விரிவுபடுத்தும் என்பது என் எண்ணம். அதனால்தான் என் குழப்பங்களை இங்கு கேள்விகளாக வைக்கிறேன். என் கருத்துக்களெல்லாம் சரி என்று சொல்ல வரவில்லை.